Atabarı

Bugün güneşe yakalandım saklandığım yerden sevdiğim. Tüm gücümle koştum ama sobeleyip vuramadım avuçlarımı okulumun duvarlarına..
 Nisanın yirmi üçlerine hitaben çocuklarımla, bahçesinde narların olduğu, ayvasında en güzel bağların olduğu diyarlardaymışçasına halaylar çekiyoruz. Güneşin sarısını görebilip sıcaklığını hissedemese de çocuklarım en güzel tebessümleriyle çıkarıyorlar ceplerine gizledikleri bayrakları.. Öpüp alınlarına dokunduruyorlar usulca. Gözlerim gün aydınlığıyla en taşkın nehirlere inat salıverse de tüm sularını yer yüzüne doğru elleri koyun kokan toprak yüzlü bereketli çocuklarım siliveriyorlar yanaklarıma süzülenlerimi..
 Çentikler atarak batırdıkça bize küs güneşi , buralara yaz günü karlar yağsa da en titreteninden; seninle  koca bedenlerimizi sığdırdığımız aralığın birinde çıktığımız yolculukta, Mevlana'nın elini tutmaktayız bugün.. Konya'nın sokaklarında gezmekteyiz el ele..

Kol kola giren çocuklarımın gülüşlerine saklıyorum özlediğim gülüşünü..
Atabarında halaylar çeken, çift jandarmada salına salına dans eden, Artvin'e her oynayışlarında selam gönderen çocuklarımın heyecanına saklıyorum vuslat anımdaki bedenimi sarsacak kalp atışlarımı..

Gelişlerine kırk iki gün kala anneannenin sesiyle uyandığım sabahlara saklıyorum annemin kahvaltılarındaki sıcak ekmek kokusunu..

Bir gün çıkıp geleceğim uzak yollardan Akdeniz'in tuzlu sularına doğru..

Bir gün gözlerine karşıdan bakabileceğim..

Biliyorum bir gün sana sımsıkı sarılabileceğim..


Ve o gün çocuklarımdan ayrılacağım..

Kavuşmalar ayrılıklardan doğsa da koca bir hayat getireceğim çocuklarımdan topladığım papatyalarımın sarısıyla sana..


Seni ve evlatlarımı seviyorum..