Pazar

Bugün günlerden yüz bir. Bugün iki ayaklı sayılara upuzun salıncaklardan uçarcasına atlama günü..
Bugün günlerden Yanık. Bugün seni sevmelerimin çokuncu ayının birsürüncü günü..
Halil Sezai isyanlarından en mağrur olanını yaşamaktayım bugün sevdiceğim.
Yorgunluğumun başıma bela olduğu anlardan birini yaşamaktayım. Elektrik var ve ben yerleştiğim çukurumdan kalkıp ışığı açmanın meşakkatini düşündükçe tembelliğimin ardına sığınıyorum..
Dut ağacının kokusunu özlediğim bu pazar gününde, asma yapraklarının tuzunu tadar gibi oldum Şükriye Tutkunla Arda boylarında gezinirken.. Genç yaşta beni dağlara atan annemin elma yanaklarına duyduğum hasret gıdıklarken içimi Nihavend makamında bağırışlara şahit oluyor koca gözlerim Devlet Anamın kucağında aç uyumaya çalışırken..

Gelen mumla aratırken gideni baharı çağırdım ters dönmüş fincana parmağımı sıkı sıkı bastırarak. Gelmedi. O kış olacak meret etten duvar örmüş yollara geçirmemiş yeşil kokan ılık mevsimi..

Duyduğumda akşam haberlerinde zamansız meyve veren erik ağacının dallarının güzelliğini ve dokunduğunda yanağıma yıllar evvel avucumdan kaçan göçebe kuşlardan birinin gagası, saklayasım geliyor çiçeklerine doyamadığım hanımellerin ballı lokmasını..

Sıkıcı buralar. Kaplumbağa çoktan benim zamandan evvel vardı gideceği yere.. Tavşanla yüz yılın en önemli ittifakına imza attıklarını duyar gibi oluyorum karlı dağlarda gezen tilkilerden..

Çocuklarıma karnelerini takdirleriyle ve de  teşekkürlerle verdiğimden olsa gerek acımıyor boğazım. Yutabiliyorum her türlü bilgiyi.. Hazmedemiyorum buralarda olanı biteni ama unutmanın mağarasını buldum. Orada ikamet ediyorum sen gittiğinden beri..

Sevdiceğim. Sesine duyduğum özlemi anlatabilsem keşke uzun uzun süslü ve devrik cümlelerimle..
Keşke..
Bir kez görebilsem dokunmaya doyamadığım  yüzünü..
Sevsem seni..
Kahkahalar atabilsek keşke..

Aklımın iplerini salarak özlüyorum seni..
Tut beni...