Bulutlar Pamuktandır

Soğuk dağların kristalleşmiş buzlarının eteğinden sıcacık gözlerin sevgiyle doldurduğu sınıfıma girerken sevdiğim bir tokat atıldı elma gibi yanağa..
Yaramazdı çocuk. Haylazdı. Onca kalabalığın iri ve kara gözlerinin karşısında yüzükle dolmuş parmaklardan tokat yedi çocuk.Soğuktan kızaran yanakları neden değiştirdi.Acıdı çocuk.Üzüldü.Utandı çocuk.Korktu sonra.
Lal olan dilimi gizleyerek sınıfıma koştum ben.Çocuklarıma sarıldım.Öpücüklerime boğdum onları.Sevgimle şımarttım hepsini.Üzüldüm sonra.Neden bilmem üzüldüm işte.Ben sıcakken baktım ki donmuş öğretmenlerle dolu memleket. Ah.. Dağlardır belki de üstünü örten. Karlardır belki de acının kırmızılığını aklaştıran..

Bulutlardı bugün konumuz.Sordum sınıfıma sevdiğim.Nasıl oluşuyormuş şu beyaz bulutlar diye..
Pamuktan dedi bir çocuğum.Pamuklar gökyüzünde toplanıyormuş.Yumuşacık karları bizim için top top yapıp yeryüzüne atıyorlamış..Bulutlar pamukmuş öyle dedi kalbi pamuk kızım..

Hastalıkların en zorunu yaşadığım şu günlerde şaşırıyorum.Doktorun olmadığı bir memlekette yaşamaya çalışıyoruz ya işte en çok ona şaşırıyorum.Şoförlere ısmarlıyoruz eczacı ve doktor arkadaşlarımızdan aldığımız ilaç isimlerini..Ölüm burnumuzun ucunda sevdiğim. Ben ise direniyorum..Kan damlıyor her zerremden ama ben direniyorum.Doğunun güneş girmeyen kurtların gezindiği bu ıssız topraklarında savaşıyorum.

Senin için.
Bizim için.

Zirveye tırmanıyorum donma pahasına.Uçurumlardan yuvarlanma korkusuna yenik düşmeden dikeceğim bayrağımı en yükseğe sevdiceğim..Tebessüm ederek çektireceğim hatıra fotoğrafımı.. Sonra bir gece ansızın cebine saklayacağım..

Sana kavuşmalarıma yüzkırkiki gün kala sağlığımı yitiriyorum an be an ama yılmıyorum sevdiğim.Sesini duyduğum an iyileşiyorum..

İnsanın kendisinden başka hiç kimsesinin olmadığı bu coğrafyada,sevilmediğim kadar, değer görmediğim kadar şiddetle sana ulaşma isteğini büyütüyorum avuç içlerimde..

Beni bırakma.
Beni kurtar buralardan...

Seni seviyorum..