-Kerem ile Aslı-

Düşünüyorum.. İki gündür düşünüyorum..
İnsanların göstermedikleri yüzlerin ufacık bir mum alevinde nasıl  ortaya çıkabildiğini düşünüyorum..
Sarı saçlı mavi gözlü bir dünyanın  bir anda geceye büründüğünü görmenin şaşkınlığını yaşıyorum sevdiceğim..
İnsanın kendi çevresindekilere ailesindekilere akrabalarına konduramadığı, tadı acı baharatı bol gerçeklerin varlığını kabullenmeye çalışıyorum bu aralar..
Şaşkınım..
Kötülüğün karasını görmekteyim.
Çürüyen insan yüreklerine tanık olmaktayım..
Yargılanan bir kardeşi savunmaktayım..
Kendimi onun yerine koymakta ve  o an yazıktır ki  ölümü düşünmekteyim...
Deniz gözlerden akan gözyaşlarının oluşturduğu selde boğulmaktayım...
Halbuki çocukken öğrendim ben azgın karadeniz dalgalarında yüzmeyi..
Bir ailenin sımsıkı sarıldığı çocuğun hızlı hızlı atan nabzını saymaktayım sevdiğim..
Sevmelerin yetmediği, aşkların eksik kaldığı insanlığı öldürmek istemekteyim..
Gariptir ki hem katil hem maktul olmak istemekteyim.
Salgın hastalıklar kol gezmekte buralarda..
Ayağı kesilen bir çocuğun umursanmadığı ölüme terkedildiği bu coğrafyada, insanların soğukluğu üşütüyor beni. Akan çatısının altından sırıtan pembe duvarlı odamda düşünüyorum. Düşündükçe üşüyorum. Üşüdükçe ölüm geliyor aklıma.
Çaresizlik zor.Devasızlık zor..Sığınmak ne zor.
Yerin yedi kat dehlizinde peydah olan zelzelenin altında ışıksız,sessiz,insansız kalmak ne zormuş aşkım!

Kurtarmak.Kurtaramamak sevdiklerimi.. Zor..

Uzun uzun anlatılacak ne de çok hikaye var ..Saniyelere sıkıştırıyorum seni sevişlerimi.. Yetmiyor .. Bir anda kayboluyorsun telefonun diğer ucundan..Uçurumdan düşüyorum sanki o an.. Sesinin kesildiği an..Tren raylarından birine uzanıyorum da sanki  o an  ezilmeyi bekliyorum gibi.. Belki açılır diye ısrarla arayıp duruyorum heybeme düşen numaraları..
Sayılar..
Gittikçe azalıyorlar..
Avucumda kalanım.Bana kalanım.Benim olanım.Aşkım.
Bir filmi izler gibi seyrederken yörüngemde dönen gezegenimsi kara bulutları şükrederken buluyorum kendimi. Sana..Ailene..

Sağ gözümden yelkenli yüzüğüme düşerken su damlacığım bilesin ki hayatım;
Sen benim ömrümün geri kalanısın.Sen benim her şeyimsin!Ailemsin! Vatanımsın!
Vuslata yüzkırksekiz gün kala seni şiddetle sevmeye devam ediyorum!