Ak yerleri ala çalan gözlerimde tonlarca ağırlık var sanki sevdiğim. Nehirler akıtıyorum dağlardan denizlere gürül gürül, ruhumu yıkayıp güneşe asıyorum kırmızı kırmızı mandallarla kurusun diye lakin günler geçiyor yeryüzüne akan damlaları çoğalıyor gün be gün. Ağlayışları kar toplarına karışıyor besbelli...Yine ayların on üçünde günlerin en güzelindeyiz..Ne de çok yaşanmışlık kattık heybemize bir ayda.. Aralıklardan bakarken yanan ocaklara ne de çok zaman erittik de kar suyuna katıp katıp içtik..
Ömrüm.Bam tellerimi titreten adam sana muhtacım bilesin..Seninle doğdurduğum güneşlerim emekliyor ve sen uzak diyarların ardından öksürüyorsun.. Öksürdükçe ciğerlerime kocaman bir kor devriliyor. Bir koca düğüm kapatıveriyor nefeslerimin geçtiği yolları..
Yanaklarına salıncaklar kurup uçarcasına sallandığım adam, kumdan kaleler yapıp rüzgara karşı prensesi olduğum adam, gelmene yüzyirmiüç gün kala delirircesine akli melaikelerimi kaybedercesine özledim..
Çok özledim..
Seni Seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder