Soğan Kokusu

 Avuçlarım soğan kokuyor sevdiğim.Senin hediye ettiğin pembe ojeli parmaklarımın arasından buram buram yayılıyor etrafa kokular.Etraf derken öyle geniş ve yeşil otlakların sarmaladığı bir alan gelmesin aklına, kendi silüetimin çevresini oluşturan darlıklardır asıl betimlediğim..
Salılar sallanırken yemek pişirdim bugün ben. Çark döndükçe günlere ip atlatırken, ben salıları hulohoplar çeviriyorum. Takıyorum belime en çiçekli börtü böcekli örtüyü hamaratlığa soyunuyorum kendi çapımda işte.
Sen olsan evimde.. Sen olsan da sana pişirsem ya en leziz, en sıcak yemeklerimi..

Yüzüğümün asılı durduğu elimden emek emek dökülürken özlemim,  pamuk bulutlardan kar yağdı yine kalelerin en başına..

Bir melek ölürken yine güneşin battığı şehirlerde yerine yenilerini doğdurmaya çalışıyoruz sıcacık suların buharında..
Ana kucağına saramasak da doğan kanatlıları uyutabiliyoruz sıcak kollarımızda...
Ana gibi olmuyor..Ne yar..Ne diyar..

Sevdiceğim annemi özledim ben.
Sevdiceğim gizemimi özledim ben.
Var mı ötesi?
Babamı çok özledim ben..

Sen?
Sensiz uyumalara alışamadım ki hala..
Sesini duymadan dalamıyorum ki en derin ve duru rüyalarıma..
Gece sessiz gittiğinden beri.


Ben?
Ben açmayı bekliyorum güneşi görünce.
Delmeyi düşlüyorum karların en incisini bir çocuğu öpünce..



Kelebeklere fısıldıyorum bu gece kalan yüzotuziki günleri..


Seni Seviyorum..